هر شب ستاره دنباله داری به خانه ات می فرستم

هر روز شبدر چهار برگی در کفش هایت میگذارم

هر لحظه برایت دعا می خوانم

تا زمانی که ایمان بیاوری هیچ آرزویی محال نیست

ای کاش در این مدت باقی از عمر

بتوانم ز تو من دل بکنم

چون در این مدت از دست  رفته

شده کارم چه کنم؟

به من بگو کدوم صدا با تو هنوز عاشقونه می خونه

کدوم دل درد آشنا مثل دل من به پایت می مونه

شب های من بدون تو یه آسمون بی ستاره هست

بودن تو برای من مثل تولدی دوباره هست

آری آغاز راه دوست داشتن است

گرچه پایان راه نا پیداست

من دگر به پایان نیاندیشیده ام

که همین دوست داشتن برایم زیباست

عاشقی را شرط تنها ناله و فریاد نیست

تا کسی از جان شیرین نگذرد فرهاد نیست

تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق

نیم رسوا عاشق اندر ماله خود استاد نیست

در شب اکنون چیزی می گذرد   و بر این بام که هر لحظه در او بیم ریختن است

ابر ها همچون انبوه عزاداران لحظه باران را گویی منتظرند

لحظه ای و بس از ان هیچ

بشت این بنجره شب دارد می لرزد

و زمین دارد باز میماند از چرخش

بشت این بنجره یک نامعلوم نگران من و توست

دستانت را چون خاطره ای سوزان در دستان عاشق من بگذار

و لبانت را چون حسی گرم از هستی

به نوازش لب های عاشق من بسبار

باد ما را با خود خواهد برد

باد ما را با خود خواهد برد 

                                           فروغ فرخزاد

نگاهت اسمانم بود و گم شدم

دو چشمانت سایه بانم بود و گم شدم

به زیر آسمان در سایه تو

جهان در دیدگانم بود و گم شدم.

خدای خوبم

به نگاهت محتاجم

دلم میخواهد دلهرا های قلبمو بگیری

نمیدونی تو این روزا تو این شب ها چقدر صدلت کردم

نمیدونی دوباره چقدر بیقرارم و چقدر دلتنگ او....... 

می خواهم هر شب بیایی  هر شب مهمان خوابم باشی

هر شب سکوتم را صدای نفسهایت بشکند

هر شب دستت نوازشگر خستگی هایم باشد

می خواهم هر شب تنهاییمان را مساوی تقسیم کنیم

هر شب ستاره های اسمان به ما چشمک بزنند

و هر شب با هم به صدای باران گوش دهیم.

باد

باد که از دور دست می آید

بوی تو را با خود می آورد

اتفاق؟ تصادف؟ معجزه؟ نمیدانم؟

تنها باد بوی تو را می آورد

حتی وقتی بنجره بسته است.